دریاچه صورتی ایران

دریاچه مهارلو ( شیراز )

دریاچه مهارلو در ۲۰ کیلومتری جنوب شرق شیراز میان این شهر و سروستان ، در استان فارس، واقع در کشور ایران قرار دارد.

دریاچه مهارلو به دریاچه ی نمک نیز شناخته می شود.

نام این دریاچه برگرفته شده از روستای هم جوار خود به نام مهارلو که از توابع سروستان است گرفته شده است.

اطلاعات دریاچه صورتی

بیشترین طول این دریاچه 28 کیلومتر و بیشترین عرض آن 15 کیلومتر مربع است و عمیق ترین قسمت آن به 3 متر می رسد .

مساحت 600  کیلومتر مربع در ارتفاع 1.461 متری از سطح دریا در 20 کیلومتری جنوب ‌شرقی شهر شیراز و در باختر دریاچهٔ بختگان قرار گرفته ‌است.

این دریاچه آب بسیار شوری دارد و از نوع کلرید سدیم، منیزیم و سولفات سدیم است

و همچنین در فصل‌های خشک سال، یکی از کانسارهای بزرگ نمک ایران به ‌حساب می‌رود.

به دلیل شوری زیاد آب این دریاچه هیچ گونه ماهی در آن زندگی نمی‌کند.

در گوشه و کنار و اطراف آن محیط  نیز می‌توان گونه ‌های مختلف دوزیستان، خزندگان و پستانداران را یافت.

فرآوری نمک از این دریاچه توسط مجتمع استحصال نمک ، وابسته به پتروشیمی شیراز انجام می‌شود.

سه رودخانه فصلی با نام های: سلطان‌آباد ، سروستان و رودخانهٔ خشک، دریاچهٔ مهارلو را تغذیه می‌ کنند.

رودخانهٔ خشک، رودخانه ‌ای فصلی است که از شهر شیراز می‌ گذرد و بیشتر آب سیلاب را در هنگام وقوع بارش‌ های شدید به آب این دریاچه می‌رساند.

آب این دریاچه صورتی به ‌طور معمول در پایان تابستان تبخیر می‌شود و بستر سفید دریاچه را در معرض دید قرار می‌دهد.

در اواسط تابستان و به دلیل میزان تبخیر بالا و غلظت نمک، آب دریاچه در نتیجه جزر و مد در دریاچه قرمز مایل به قرمز می ‌شود.

آب چند چشمه نیز عمدتاً از قسمت‌ های غربی و شمالی وارد این دریاچه می ‌شوند.

علت صورتی بودن آب دریاچه مهارلو

دریاچه مهارلو به ‌دلیل شوری آب و نور فراوان، نوعی جلبک سبز بی ‌خطر تک سلولی به نام (دونالیلا) سالینا رشد می‌ کند.

این جلبک خوراک میگوی آب شور ،به نام ” آرتمیا ” است که در آب‌های شور مثل مهارلو زندگی می‌ کند. جلبک سالینا با افزایش دما و غلظت نمک، نوعی ماده بتاکارتن ایجاد می‌کند که موجب تغییر رنگ آب دریاچه می‌شود؛ بتاکارتن خطر اکولوژیک و زیست‌ بوم برای این دریاچه ندارد.

پرندگان ساکن در این دریاچه   : آنقوت ، تنجه ، کاکایی و گیلانشاه ، سلیم ، آبچلیک ، حواصیل ، اردک سبز و مرغابی نام دارند.

و همچنینی مهم‌ترین گونه ی پرنده در این دریاچه ( فلامینگو) است

این دریاچه در سال های گذشته تجربه ی 2 بار خشکی عمده را داشته.

خشکی این دریاچه بار اول در خشکسالی سال 1387 بود. که حدود 90 درصد دریاچهٔ مهارلو خشک شد و از آن همه زیبایی ، به غیر از نیزارها و تالاب‌های اقماری چیزی به‌ جا نماند.

در ادامه ی این خشکسالی از جمعیت 100 تا 150 هزار قطعه ‌ای پرنده فلامینگو در دریاچهٔ مهارلو در سال 1387 خورشیدی تنها حدود 5 هزار فلامینگو باقی ماند.

خشکی دوم این دریاچه در سال 1395 خورشیدی بود که به ‌طور صد در صد خشک شد .

و کلانشهر شیراز را در خطر طوفان‌ های نمک و ریزگرد های کشنده قرار داد. کارشناسان خشکی دریاچه را به سبب ساخت دو سد “درودزن”  و “سیوند” می ‌دانستند که در بالادست دریاچه جای دارند.

این دریاچه از مهم ‌ترین منابع تأمین کننده نمک خوراکی و صنعتی استان فارس است.

در این دریاچه نوعی جلبک به نام ( دونالیلا سالینا ) رشد می ‌کنند که در صنعت غذایی، تولید دارو و لوازم آرایشی به‌ عنوان رنگ ‌دانه قابل استفاده است.

دریاچه مهارلو گنجی طبیعی است که از نظر تجاری و صنعتی از اهمیت بالایی برای شهر و کشور خود برخودار است.

نگارنده : Ghazaleh.B